Constructief spel

Constructief spel, ook bekend als constructiespel of bouwspel, omvat het manipuleren van losse elementen van de speelomgeving om iets nieuws te construeren door deze losse elementen samen te voegen. Dat kan met blokken en constructiematerialen, maar ook met materialen als dozen, boomstammen en wc-rollen. In deze blog vertel ik je er meer over.

Constructief spel

Constructief spel, ook bekend als esthetisch spel, constructiespel of bouwspel, omvat het manipuleren van losse elementen van de speelomgeving om iets nieuws te construeren door deze losse elementen samen te voegen. Dat samenvoegen kan op verschillende manieren gebeuren, zoals: stapelen, monteren, demonteren, sorteren of vormen. Het doel van dit spel is het maken van ruimtelijke en vlakke objecten.

In eerste instantie gaan kinderen iets maken en geven ze er pas halverwege of achteraf een betekenis aan. Wanneer kinderen verder in hun ontwikkeling zijn kunnen zij vooraf al bedenken wat ze gaan maken en dit ook daadwerkelijk tot uitvoering brengen.

Materialen die dit soort spel stimuleren, zijn onder andere grote en kleine blokken, Duplo, Lego en Kapla, maar ook materialen als dozen, wc-rollen en boomstammen.

Bij constructief spel denk je al gauw aan de bouwhoek, constructiehoek en de timmerhoek, het bouwen op de grond op kleden of aan de tafels, maar de zandtafel kan bijvoorbeeld ook heel goed gebruikt wordt voor bijvoorbeeld mozaïeken.

Geef de kinderen diverse materialen, zoals steentjes, schelpen, mozaïekstenen, eikels en kastanjes, bloemen, plastic doppen, enzovoort. Hiermee kunnen ze figuren in het zand maken. Geef ook takjes waarmee ze patronen kunnen tekenen.

Om kinderen adequate ervaringen op te laten doen tijdens constructief spel, is het belangrijk om voldoende werkruimte te creëren en kinderen volop te laten experimenteren, te onderzoeken en te ervaren.

Friedrich Fröbel

Het was Friedrich Fröbel die de waarde van blokken voor de ontwikkeling van jonge kinderen zag en de eerste bouwdozen op de kleuterschool introduceerde. Fröbel inspireerde vervolgens Caroline Pratt, die in 1913 een set met grotere blokken ontwikkelde.

Ze baseerde haar ontwerp op zijn oorspronkelijke blokafmetingen.

De blokken van Caroline Pratt werden nauwkeurig geproduceerd om stabiliteit tijdens het bouwen te garanderen. Elk blok binnen de verzameling was een wiskundige eenheid van de andere blokken, dus kinderen ontwikkelen impliciet hun wiskundige vaardigheden zonder het te beseffen. De blokken die de meeste scholen nu gebruiken, zijn gebaseerd op de blokken van Caroline Pratt.